ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΙΑΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ, ένα αναπαλαιωμένο κτίριο, ελαιοτριβείο, δείγμα αρχιτεκτονικής παράδοσης, είχαν την τύχη να επισκεφτούν, οι μαθητές του σχολείου μας .Οι μαθητές ξεναγήθηκαν στο χώρο του ελαιοτριβείου και παρακολούθησαν σχετικό βίντεο με τη λειτουργία του στην διάρκεια των χρόνων, όπου στην αρχή λειτούργησε σαν ιπποκίνητο, εν συνεχεία με μηχανή ντίζελ και τέλος με ηλεκτρικό κινητήρα.
Οι μαθητές ως μικροί Δημοσιογράφοι συγκέντρωσαν μέσω συνέντευξης αρκετές πληροφορίες για τον τρόπο που λειτουργούσε το λιοτρίβι εκείνη την εποχή, τα τρία στάδια παραγωγής του, σαν ιπποκίνητο.Αρχικά τα σακιά με τις ελιές αδειάζονται σε ένα μεγάλο ξύλινο χωνί, απ’ όπου πέφτουν σε ένα πέτρινο κυκλικό επίπεδο και πολτοποιούνται από δύο λιθάρια, κυλινδρικές πέτρες, που κινούνται με κάποιο μουλάρι περιστρέφοντας τον άξονα. Ο πολτός τοποθετείται σε πλεγμένα με σχοινί τσόλια –ντορβάδες, οι οποίοι τοποθετούνται ο ένας πάνω στον άλλο στην πρέσα .Το ακάθαρτο ελαιόλαδο μεταφέρεται σε ξύλινη λίμπα, στέρνα και αναμειγνύεται με νερό και μετά γίνεται ο διαχωρισμός του νερού από το λάδι. Τέλος κατέγραψαν χρήσιμες συμβουλές για την αποθήκευση, συντήρηση, προστασία από τη φθορά του χρόνου και γενικότερα τη διαχείριση του και ενημερώθηκαν ότι το ελαιόλαδο αποθηκευόταν σε μεγάλα πιθάρια για περίπου ένα μήνα, προκειμένου να πάρει την τελική του μορφή προς κατανάλωση. Έμαθαν ότι το φως, το οξυγόνο, η θερμότητα και το μέταλλο είναι οι 4 εχθροί του ελαιόλαδου. Τέλος ενδιαφέρον είχε ο τρόπος πληρωμής με ΄΄ ξάι ή ξάγι΄΄, η αμοιβή που παρακρατούσε σε είδος ως ποσοστό του καρπού . Αντί για χρήματα έδιναν ένα μέρος του λαδιού στο ελαιοτριβείο.
Στο χώρο γευσιγνωσίας οι μαθητές δοκίμασαν προϊόντα ελιάς (πάστα ελιάς)καθώς και άλλα τοπικά προϊόντα(διάφορες μαρμελάδες) αγοράζοντας ορισμένα από αυτά.
Τέλος το φιλόξενο Μουσείο καταδεικνύει ότι το ελαιόλαδο ήταν και παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής διατροφικής μας ζωής. Αυτό αποτέλεσε αφόρμηση για περαιτέρω συζήτηση και διάχυση των πληροφοριών στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους του Μουσείου για τις χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές τους.
Οι μαθητές της Δ’ τάξης και οι υπεύθυνοι των τμημάτων Δημητρούκα Ζωή & Σαμαντάς Γεώργιος
Οι μαθητές ως μικροί Δημοσιογράφοι συγκέντρωσαν μέσω συνέντευξης αρκετές πληροφορίες για τον τρόπο που λειτουργούσε το λιοτρίβι εκείνη την εποχή, τα τρία στάδια παραγωγής του, σαν ιπποκίνητο.Αρχικά τα σακιά με τις ελιές αδειάζονται σε ένα μεγάλο ξύλινο χωνί, απ’ όπου πέφτουν σε ένα πέτρινο κυκλικό επίπεδο και πολτοποιούνται από δύο λιθάρια, κυλινδρικές πέτρες, που κινούνται με κάποιο μουλάρι περιστρέφοντας τον άξονα. Ο πολτός τοποθετείται σε πλεγμένα με σχοινί τσόλια –ντορβάδες, οι οποίοι τοποθετούνται ο ένας πάνω στον άλλο στην πρέσα .Το ακάθαρτο ελαιόλαδο μεταφέρεται σε ξύλινη λίμπα, στέρνα και αναμειγνύεται με νερό και μετά γίνεται ο διαχωρισμός του νερού από το λάδι. Τέλος κατέγραψαν χρήσιμες συμβουλές για την αποθήκευση, συντήρηση, προστασία από τη φθορά του χρόνου και γενικότερα τη διαχείριση του και ενημερώθηκαν ότι το ελαιόλαδο αποθηκευόταν σε μεγάλα πιθάρια για περίπου ένα μήνα, προκειμένου να πάρει την τελική του μορφή προς κατανάλωση. Έμαθαν ότι το φως, το οξυγόνο, η θερμότητα και το μέταλλο είναι οι 4 εχθροί του ελαιόλαδου. Τέλος ενδιαφέρον είχε ο τρόπος πληρωμής με ΄΄ ξάι ή ξάγι΄΄, η αμοιβή που παρακρατούσε σε είδος ως ποσοστό του καρπού . Αντί για χρήματα έδιναν ένα μέρος του λαδιού στο ελαιοτριβείο.
Στο χώρο γευσιγνωσίας οι μαθητές δοκίμασαν προϊόντα ελιάς (πάστα ελιάς)καθώς και άλλα τοπικά προϊόντα(διάφορες μαρμελάδες) αγοράζοντας ορισμένα από αυτά.
Τέλος το φιλόξενο Μουσείο καταδεικνύει ότι το ελαιόλαδο ήταν και παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής διατροφικής μας ζωής. Αυτό αποτέλεσε αφόρμηση για περαιτέρω συζήτηση και διάχυση των πληροφοριών στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Ευχαριστούμε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους του Μουσείου για τις χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές τους.
Οι μαθητές της Δ’ τάξης και οι υπεύθυνοι των τμημάτων Δημητρούκα Ζωή & Σαμαντάς Γεώργιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου