Κλείνοντας τη σχολική χρονιά, το σχολείο "G. Carducci" από την ιταλική Έλβα κατέγραψε τις εμπειρίες του από τη συμμετοχή στο πρόγραμμα Comenius σε μια ολιγοσέλιδη έκδοση μέσα στην οποία κάποιες σελίδες ήταν αφιερωμένες στον Αστακό. Τα κείμενα υπέγραψαν οι δύο εκπαιδευτικοί και οι δύο μαθήτριες που φιλοξενήθηκαν το Μάιο στον Αστακό και έχει ενδιαφέρον να διαβάσουμε τη μετάφραση του κειμένου:
"Το ταξίδι στον Αστακό (18 με 24 Μαΐου) ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να συναντηθούν δάσκαλοι και μαθητές από την Ιταλία με φίλους από την Ελλάδα: δύο μεγάλοι πολιτισμοί που αξίζουν το θαυμασμό μέσα σε ένα κλίμα αληθινής φιλοξενίας και συμμετοχής. Δεν θα είναι εύκολο να ξεχάσουμε το κλίμα αδελφοσύνης μέσα στο οποίο έγινε η συνάντηση, τη χαρά μας όταν τραγουδήσαμε στα ιταλικά καθώς και τους χορούς που χόρεψαν προς τιμήν μας όλοι οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αστακού. (Δεν ξεχνάμε) επίσης το καλωσόρισμα, το “welcome to Comenius”, με το οποίο ξεκίνησε η συνάντηση και που αναρτήθηκε προς τιμήν μας σε πανό πάνω στα κάγκελα του σχολείου και μας συγκίνησε βαθιά. Από το σημείο αυτό ξεκίνησε μια σειρά από αγκαλιές, ακούσματα, παρουσιάσεις και συναντήσεις.
«Το σπίτι μας είναι και σπίτι σας!», αυτό μας ανακοίνωσαν από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στην Ελλάδα και οι Έλληνες το έκαναν πράξη… Η μεγαλοσύνη ενός λαού δεν μετριέται με πανύψηλα κτίρια και τεχνολογία, αλλά έχει να κάνει με την ανθρώπινη κατανόηση, με εκείνα τα πανανθρώπινα συναισθήματα της αποδοχής, με εκείνο το πάθος (σημ.: χρησιμοποιείται ακριβώς η ελληνική λέξη «pathos») που δημιουργείται από τη συνάντηση με τον άλλο. Τι κόσμος, παιδιά! Από την Πλάκα (παλιά πόλη) με τον Παρθενώνα, στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας και στην Αρχαία Ολυμπία. Τι χαρά για τα μάτια και για την καρδιά! Μπροστά από τα αριστουργήματα της κλασικής γλυπτικής αναλογιστήκαμε ότι -στ’ αλήθεια- η ύπαρξή μας συνδέεται ευθέως με τον πολιτισμό των Ελλήνων.
Ο Αστακός είναι ένα χωριό μικρό και ευπρεπές όπου η ζωή κυλά με ήρεμους ρυθμούς. Λείπουν οι γρήγοροι ρυθμοί της μεγάλης πόλης και, παρόλο που κάποιος μπορεί να ζήσει εκεί αξιοπρεπώς, το μέρος επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική κρίση. Το σχολείο είναι το μοναδικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, μια μοναδική εμπειρία για τα παιδιά να συμμετέχουν και να αποκτήσουν κίνητρα. Στη δυσκαμψία που δημιουργεί η οικονομική κρίση, οι δάσκαλοι αντιπαραθέτουν έντονα εκπαιδευτικά ιδανικά, εμπειρίες που συνδυάζουν το παλιό με το νέο με θέρμη και ενθουσιασμό. Συνταιριάζουν τις φτωχές υποδομές διεγείροντας τον πλούτο που βρίσκεται μέσα σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Τι όμορφο το εικαστικό ντεκουπάζ και τι όμορφους χορούς χορέψαμε –και ανάμεσα τους, το συρτάκι! Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στον τελικό αποχαιρετισμό ήρθαν όλοι οι μαθητές και πολλοί από τους γονείς και χορέψαμε όλοι μαζί, σε μεγάλους κύκλους, συρτάκι και παραλλαγές του: τόσα πολλά άτομα σε μια ενιαία αρμονική κίνηση!
Παρατηρήσαμε ότι όλοι οι δάσκαλοι ένιωθαν άβολα σχετικά με τη φτώχεια του σχολείου στις υποδομές: μας απολογήθηκαν γι’ αυτό. Αντιπαραθέσαμε ότι ο φιλόσοφος Σωκράτης δίδασκε σε ένα λοφάκι κάτω από τον Παρθενώνα χωρίς να έχει ανάγκη από σπουδαία πράγματα. Επίσης, (τονίσαμε) ότι το καλό σχολείο το κάνουν οι καλοί δάσκαλοι και ότι αυτοί σίγουρα ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία. Ο πολιτισμός και η φιλοσοφική σκέψη γεννήθηκαν από αυτούς. Δεν τους αποθαρρύναμε.. αλλά είχαν δίκιο. Θα ήταν σωστό να προσφέρονται στους μαθητές υψηλά κίνητρα, ένα καλύτερο σχολείο, μεγαλύτερες ευκαιρίες.
Μεγάλες συγκινήσεις, πολλή συμμετοχή, συναισθήματα δυνατής φιλίας. Ήταν μόνο ένα ταξίδι; Όχι! Ήταν μια εμπειρία πλούσια, πέρα από κάθε φαντασία!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου