"Η γνήσια παιδεία αντιμάχεται την ισχυρή μας τάση να θεωρούμε ότι αυτό που είναι διαφορετικό από μας είναι κατώτερο" (Paulo Freire, παιδαγωγός - φιλόσοφος)

Το κτιριακό πρόβλημα

Πάγιο αίτημα της τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας αποτελεί η βελτίωση του σχολικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρο οι παιδαγωγικές-διδακτικές-εκπαιδευτικές διαδικασίες. Το σχολείο μας προήλθε από τη συνένωση του 1ου και του 2ου δημοτικού σχολείου το 1994: αμφότερα στεγάζονταν σε δικά τους κτίρια, με χώρους οι οποίοι ούτε και τότε επαρκούσαν για να καλύψουν τις ανάγκες ενός σύγχρονου ιδρύματος. Η κατάσταση επιδεινώθηκε μετά τη συνένωση, καθώς δεν προβλέφθηκε χώρος για νέο σχολείο. Έτσι, οι μαθητές των τεσσάρων πρώτων τάξεων στεγάζονται στο κεντρικό διδακτήριο στο κέντρο της κωμόπολης (οδός Γ. Καραμούζη 2), ενώ αυτοί των δύο τελευταίων σε αυτό του παραρτήματος, το οποίο απέχει οδικώς μέσω της περιμετρικής οδού περίπου 2 χλμ.

Τα δύο κτίρια του σχολείου μας από ψηλά

Τα υπάρχοντα κτίρια είναι παλαιά και -πλην των αιθουσών διδασκαλίας- δεν διαθέτουν άλλους εσωτερικούς εκμεταλλεύσιμους χώρους, δηλαδή αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, αίθουσες γραφείων, εσωτερικές τουαλέτες, κλπ. Όπως είναι ευνόητο, η τοπική σχολική κοινότητα είναι χωρισμένη σε δύο κομμάτια. Η διαίρεση αυτή των μαθητών αποτελεί σημαντικό παράγοντα ανάσχεσης της ομαλότητας στη σχολική ζωή. Οικογένειες αναγκάζονται να μετακινούνται καθημερινά από τη μία άκρη της κωμόπολης στην άλλη, εκπαιδευτικοί να μετακινούνται διαρκώς από το ένα κτίριο στο άλλο, ο διευθυντής και η υποδιευθύντρια να μην μπορούν να έχουν προσωπική άποψη για συμβάντα καθώς δεν μπορούν να βρίσκονται σε δύο κτίρια ταυτόχρονα, ενώ τυχόν απουσίες εκπαιδευτικών δεν μπορούν να αναπληρωθούν εύκολα, ειδικά όταν προκύπτουν αιφνιδίως. Παράλληλα, το δυσπρόσιτο της περιοχής που παρεμβάλλεται των δύο κτιρίων καθιστά δύσκολη την επικοινωνία μεταξύ των μελών της σχολικής μονάδας: επισκέψεις, εκδρομές, ακόμη και η παρουσία του σχολείου σε μια απλή εκδήλωση απαιτεί χρόνο και πολύ καλή οργάνωση. Επίσης, η συντήρηση των διδακτηρίων αποτελεί πρόβλημα για τον Δήμο Ξηρομέρου, ο οποίος καλείται με χρήματα για ένα σχολείο να συντηρήσει δύο, και μάλιστα αρκετά παλαιά.

Το πάγιο αίτημα του Συλλόγου Διδασκόντων του Σχολείου μας, ανανεωμένο με την Πράξη 13/2013-14, είναι να αξιοποιηθεί ο χώρος του οικοπέδου του διδακτηρίου στο Χοβολιό, έτσι ώστε να κατασκευαστεί ένα νέο, μοντέρνο και με προοπτικές διδακτήριο, αναβαθμίζοντας παράλληλα και την γύρω περιοχή. Πρόκειται για ένα έργο μακρόπνοο αλλά μείζονος σημασίας για τον πολιτισμό του τόπου, καθώς οι περιβάλλοντες χώροι μπορούν να αξιοποιηθούν ως κήποι, γήπεδα και αναβαθμίδες θεάτρου, φιλοξενώντας πολιστικά δρώμενα της περιοχής. Με τον τρόπο αυτό, το διδακτήριο της οδού Καραμούζη μπορεί να αποδοθεί στους πολίτες και να στεγάσει τους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, έχοντας απαλλαγεί βεβαίως από τις ακαλαίσθητες προκατασκευασμένες αίθουσες.

Επισημαίνουμε ότι το Δημοτικό Σχολείο Αστακού είναι η σχολική μονάδα με το μεγαλύτερο πρόβλημα στέγασης όχι μόνο στο Δήμο Ξηρομέρου αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.


Διαβάστε μια παλιά ανάρτησή μας σχετικά με το θέμα: http://dimotikoastakou.blogspot.gr/2011/01/blog-post_26.html

Δεν υπάρχουν σχόλια: