Κτιριακό: Ανοιχτή επιστολή προς τη νέα Δημοτική Αρχή

Αγαπητοί κύριοι,

Το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Αστακού κτίστηκε το 1963 για να στεγάσει τις ανάγκες του εξαθεσίου τότε ιδρύματος ενώ παράλληλα λειτουργούσε τριθέσιο (και κατά καιρούς τετραθέσιο) σχολείο στο κτίριο του Χοβολιού. Το 1993 παιδαγωγικοί λόγοι ανάγκασαν τα δύο σχολεία σε συνένωση με αποτέλεσμα το νέο 12θέσιο σχολείο που προέκυψε να μην μπορεί να στεγαστεί επαρκώς στο κεντρικό κτίριο επί της οδού Καραμούζη. Προέκυψε έτσι μια περίεργη κατάσταση: από τα 12 ή 13 τμήματα του σχολείου, δύο με τρία να στεγάζονται στο Χοβολιό και όλα τα υπόλοιπα στο κεντρικό κτίριο. Το 2005 η πολιτική περικοπών και η μικρή συρρίκνωση του μαθητικού δυναμικού οδήγησαν στην εγκατάλειψη του κτιρίου στο Χοβολιό και τη συγκέντρωση των μαθητών στο τωρινό διδακτήριο. Σήμερα, ένα κτίριο που δημιουργήθηκε για να στεγάσει ένα εξαθέσιο σχολείο (80 με 90 μαθητές) οφείλει να εξυπηρετήσει πάνω από 180 άτομα καθημερινά.

Τμήμα ένταξης χωρίς χώρο: η περσινή και η φετινή δασκάλα της ειδικής αγωγής προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε έναν χώρο που ήταν ταυτόχρονα: αποθήκη, εργαστήριο Η/Υ, γραφείο δασκάλων και γραφείο διεύθυνσης! Ως λύση προκρίθηκε ο χωρισμός μιας λυόμενης αίθουσας για να προκύψει η αίθουσα της φωτογραφίας, όπου η στενότητα χώρου είναι πασιφανής.

Όπως μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό, ο σημερινός χώρος του Δημοτικού Σχολείου Αστακού δεν μπορεί να νοηθεί ως διδακτήριο σχολείου του 21ου αιώνα. Κρίνεται ως επιτακτική η ανάγκη ανέγερσης μοντέρνου κτηριακού συγκροτήματος που θα στεγάσει τις ανάγκες των μαθητών, θα δημιουργεί υγιή παιδαγωγική ατμόσφαιρα, θα προσφέρει χώρους παιχνιδιού, θα επαρκεί για το στήσιμο εκδηλώσεων και, γενικά, θα αποτελεί στολίδι για τον τόπο. Αυτή η πρόταση δεν αποτελεί μόνο πάγιο αίτημα μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών αλλά μπορεί να ληθφεί ως κραυγή απόγνωσης ενός μέρους της κοινωνίας που βλέπει τον Αστακό να οδηγείται σε μαρασμό και τη νεολαία να τον εγκαταλείπει. Ωστόσο, είναι αυτή και μόνο αυτή η νεολαία η μεγάλη ελπίδα του τόπου μας. Αρκεί μόνο να ερευνήσει κανείς πρόχειρα για να συνειδητοποιήσει ότι, αν τελευταία ο Αστακός έγινε γνωστός στο πανελλήνιο για κάτι καλό, αυτό ήταν κάποια μαθητική διάκριση, είτε στον Αθλητισμό, είτε στη Δημοσιογραφία, είτε στο Θέατρο.

Εικ. 1, 2, και 3: Οι φετινές εργασίες βελτίωσης στους χώρους του σχολείου δεν έλειψαν: Αλλάχτηκαν οι πίνακες διδασκαλίας. Το κράσπεδο του κεντρικού κτιρίου και των λυόμενων αιθουσών επενδύθηκαν με πέτρα (σημαντική προσφορά του κ. Παπαγιαννόπουλου) ενώ οι τουαλέτες απέκτησαν φωτισμό και καλλωπισμένο με πέτρα μπροστινό χώρο. Γονείς και εκπαιδευτικοί έχουν αναλάβει γενναίες πρωτοβουλίες ωστόσο οι υποδομές είναι παραπάνω από ανεπαρκείς.

Βεβαίως δεν έλειψαν και οι υποσχέσεις του παρελθόντος. Εδώ και μια εικοσαετία περίπου υπήρξε σχέδιο ανέγερσης νέου κτιρίου για το Καραμούζειο Γυμνάσιο στο χώρο του Χοβολιού, δίπλα στο σημερινό Λύκειο. Αυτό θα συνεπαγόταν την απόδοση του τωρινού γυμνασιακού κτιρίου στο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο θα διπλασίαζε τους χώρους του, με την προϋπόθεση βέβαια ότι και σε αυτή την περίπτωση θα γινόταν βελτιώσεις εκ μέρους των αρμοδίων Αρχών. Πριν τρία ή τέσσερα χρόνια, νομαρχιακό κλιμάκιο επισκέφτηκε τον Αστακό για να εξετάσει αυτή την προοπτική, ισχυριζόμενοι ότι το κονδύλιο υπήρχε. Έκτοτε όμως σιωπή. Τι απέγιναν αυτά τα χρήματα; Και ποιο είναι το μέλλον του Γυμνασίου, που σε αυτή την περίπτωση αφορά άμεσα κι εμάς; 

 

Το κεντρικό διδακτήριο του σχολείου μας. Το 1963 καλείτο να στεγάσει εξαθέσιο σχολείο. Από το 2006 στεγάζει δεκαθέσιο.  Το κτιριακό πρόβλημα λύθηκε προσωρινά με την τοποθέτηση έτοιμων λυόμενων αιθουσών που μείωσαν σημαντικά τον αύλειο χώρο.

Σήμερα, 180 μαθητές κάνουν διάλειμμα σε αυτό τον χώρο, η στενότητα του οποίου προκαλεί συχνά ατυχήματα.

Ως μέλη της κοινωνίας του Αστακού και ως πολίτες αντιλαμβανόμαστε ότι οι οικονομικές δυνατότητες είναι ελάχιστες και ότι τόσο ο Δήμος όσο και η Περιφέρεια έχουν πολλά δημόσια έργα να περατώσουν. Υπενθυμίζουμε όμως ότι η Παιδεία και η Υγεία είναι τομείς πρωταρχικής σημασίας και αποτελούν καθρέφτη πολιτισμού για έναν τόπο. Ζητάμε από τη νέα δημοτική αρχή να εξετάσει το θέμα διεξοδικά για να δημιουργήσει μια παρακαταθήκη για το μέλλον της νεολαίας και του τόπου. Σε αυτό το έργο άλλωστε θα έχει δίπλα της όλη την τοπική κοινωνία.

Μια βροχερή μέρα στο σχολείο: διάλειμμα στις τάξεις απουσία υπόστεγου. Δρόμος-χείμαρρος που πλημμυρίζει αλλά και τόσο στενός που δημιουργεί κυκλοφοριακό κομφούζιο. Μόνο από θαύμα δεν έχει συμβεί ακόμη σοβαρό ατύχημα.

Εκδηλώσεις και θέατρο στην αυλή, υπό το φόβο βροχής και αέρα. Και φυσικά, κάποιος που θα φυλάει τον εξοπλισμό. Για αίθουσα εκδηλώσεων, φυσικά ούτε λόγος. Μια μεγάλη συγκέντρωση γονέων μπορεί να φιλοξενηθεί μόνο στο νέο χώρο του δημαρχείου ή του πνευματικού κέντρου της εκκλησίας.